Γάμος με 2 νύφες και 1 γαμπρό...

              Αναρωτιέμαι  εδώ και καιρό,  αν θα έχω  χρόνο και ευκαιρίες  για  την ζωγραφική  , το ντεκουπάζ , τον πηλό και ........πότε .

Ευκαιρίες για ράψιμο όμως έχω πάντα  και έχω την εντύπωση πως όσο πάει γίνονται  περισσότερες. Η ραπτομηχανή σκόνη δεν έχει πιάσει ποτέ!!

        Η  Άλκηστη  στη 1 Νοεμβρίου θα γινόταν  παρανυφάκι στον γάμο της θείας της. Έχει προϋπηρεσία σ΄αυτόν τον θεσμό!  Οι εντολές που είχα αυτήν την φορά  ήταν ότι  το χρώμα θα ήταν "εκρού" επίσης  όχι φούσκα  μανίκι  και γιακαδάκι (είπε η κόρη ) όλα τα άλλα θα τα αποφάσιζα εγώ, ως  άλλος    αυτοκράτωρ... "Ηλιος"   Αγοράστηκαν τα υφάσματα,   σουά- σοβάζ για τις δύο σε διαφορετικό ύψος φούστες και  για το μπούστο καθώς και μαλακό τούλι ( από κουρτίνα) για την τρίτη φούστα, δύσκολα στην πόλη μας  βρίσκει κανείς υφάσματα ,ναι... μην γελάτε, πολύ δύσκολα και μερικά είδη από  αυτά  δεν υπάρχουν,αλλά από καφετέριες  έχουμε και για εξαγωγή..... Τέλος πάντων ,για να πετύχω ομοιοχρωμία  έκανα κάτι που δεν πίστευα ότι  θα πιάσει.  Το μαλακό τούλι που θα κάλυπτε τελικά το φορεματάκι το βρήκα σε πάγκο στο παζάρι,αλλά σε υπόλευκο, έτσι κι εγώ  το χρωμάτισα  βουτώντας το σε  χαμομίλι.Το ίδιο έκανα και με την  άσπρη τριανταφυλλιένα  τρέσα για το στεφανάκι!! Προς μεγάλη μου έκπληξη, είχα  επιτυχία  με την απόλυτη ομοιοχρωμία!!!   Αφού κυνήγησα  για μερικές μέρες την Άλκηστη να της πάρω τα πολυπόθητα  μέτρα (μεγαλώνει το κοριτσάκι,στην κατηγορία φτερού πάντα ,αλλά μεγαλώνει) μόλις έβλεπε την μεζούρα αντιδρούσε  με γέλια, ζαβολιές και τσαλίμια  που κατέληγαν όμως σε γκρίνια και  παράξενες αντιδράσεις.Κάποτε βέβαια την πέτυχα στις καλές  της και τα ψευτοπήρα!
Όλα  πήγαιναν μια χαρά , μέχρι που ήρθε η ώρα της μίας και μοναδικής πρόβας  .Με τίποτε δεν το έβαζε, μία εβδομάδα την παρακαλούσαμε όλοι.  Απελπισμένη και νευριασμένη εγώ, γκρίνιαζα της μάνας της να την πείσει. Ο γάμος θα γινόταν το Σάββατο και μέχρι τις πρωινές ώρες της Παρασκευής όλα φύλλο και φτερό, κατά  το μεσημέρι έρχεται η "κυρία" φωνάζοντας    με   χαρούμενη διάθεση , δασκαλεμένη από την μαμά της:
"Γιαγιάκαα!!  Γιαγιάκααα !!που είσαι; γήγοα πόβα η Ακλητία είναι νύφη  αύιο(αύριο)"  Η πρόβα έγινε, το φορεματάκι όμως, δεν μου άρεσε .Λάθος μου που δεν έκανα  μανικάκι φούσκα ,δίνει άλλη χάρη στο ρούχο . Το ξήλωσα σχεδόν όλο και άρχισα να το ξαναράβω.  Το τελείωσα στις 5 τα ξημερώματα.  Κέντησα   εκρού χαντρούλες,  ανάμεσα στα νερβίρ και  σποραδικά στο μαλακό τούλι.Κέντησα και τον  απαραίτητο φιόγκο,διότι παρανυφάκι δίχως φιόγκο είναι νύφη δίχως ανθοδέσμη. Αποτελείωσα  το στεφανάκι προσθέτοντας μικροσκοπικά  τριανταφυλλάκια σε αντικέ  ροζ για να δένουν με τις ροζ αντικέ  μπαλαρίνες της!! Έκανα το ίδιο και στα τριαντάφυλλα του φορέματος,έτσι έσπασα εκείνη την αυστηρή εντολή"σκέτο εκρού" 
Μετά από όλα αυτά, έμεινα αρκετά ικανοποιημένη  από την δουλειά μου.Το διασκέδασα  όμως με το παραπάνω, όταν  αντί να είναι κοντά στην νύφη  όταν πήγαιναν  στον  ναό   προπορεύτηκε  της "πομπής" φωνάζοντας περιχαρής    "Είμαι η νύφη... Είμαι η νύφη.."  τραβώντας την προσοχή των καλεσμένων που χαμογελούσαν  με τα  καμώματα της !!! Αυτό με αποζημίωσε  για το άγχος των προηγούμενων ημερών....Χαμογελούσα και την αγκάλιαζα πότε με το βλέμμα μου και πότε την έκλεινα μέσα στην αγκαλιά μου σφικτά  και απαλά συνάμα!!!

       Τώρα  και για μερικές μέρες περνώ χαλαρά ασχολούμαι μόνον με τα καθημερινά" ανασυντάσσομαι    και ετοιμάζομαι  για τα Χριστουγεννιάτικα ....


Εύχομαι καλό  και ευχάριστο Σαββατοκύριακο   σε όλους !!!