Μετά από 5 μήνες ....

   Ειλικρινά   τα έχω χάσει !!Αισθάνομαι άβολα , αμήχανα ... αναρωτιέμαι από που να αρχίσω;   Εχω τόσα να πω και να δείξω ... αλλά δεν ξέρω πως!!!Πέντε μήνες είναι πάρα πολύ χρόνος αλλά άλλοτε δεν είχα χρόνο και άλλοτε διάθεση.Η μόνη όαση  χαράς ήταν οι μικρούλες μας που μεγαλώνουν ... μεγαλώνουν .... και μαζί με αυτές και οι ευθύνες και οι φροντίδες  αλλά και οι χαρές μας!!!

     Τέλος πάντων  το καλοκαίρι πέρασε με ελάχιστα μπάνια  (εννοώ κολύμπι κανονικό)διότι το Αλκηστάκι φέτος ανακάλυψε τις βουτιές από την σανίδα  και ήμουν  πλάι της, με τις κεραίες  τεντωμένες.  Η μανούλα  και ο πατερούλης φρόντιζαν το μικρούλι, το τάϊζαν  και έπιναν τον καφέ τους κάτω από τις ομπρέλες  Εγώ με την σειρά μου  απολάμβανα τις αγκαλιές και τα γέλια της "μεγάλης" φτιάχναμε πύργους στην άμμο και μαζεύαμε  ματάκια ( τα λιγότερα όλων των εποχών)  Μαζί με όλα τα  ωραία που περνούσαμε σαν κάτοικοι αυτής της  άμοιρης Ελλάδας, έσπρωχνα το καλοκαίρι να φύγει, να τελειώσει, να γυρίσω στην  βάση μου που σχεδόν δεν εγκατέλειψα. 'Ημουν  συχνότατα κοντά στις ντοματιές μας που φέτος πια ξεσάλωσαν δίνοντάς  μας πολλές και υπέροχες ντομάτες (ακόμη και τώρα υπάρχουν άφθονες}  και.......

 κοντά στην "αιώνια κλώσα" μας που ντε και καλά θέλει να γίνει μάνα από τον Αύγουστο. Η παρατεταμένη ζέστη τα έψηνε  και εκείνη επέμενε  και επιμένει ακόμη,  7 Οκτωβρίου και δεν βαρέθηκε, όλο της τα ανανεώνω κι  εγώ η  .... όπως θέλετε χαρακτηρίστε με!! 'Ημουν επίσης  κοντά στα 10 "υιοθετημένα"  με την ελπίδα να μεγαλώσουν και να μας χαρίσουν  αυγά και κρεατάκι για τα μικρά.

 Αλλά φρόντιζα και το "γηροκομείο" μας  μην τους λήψει το νερό και το σιταράκι!!Μερικές από αυτές είναι  πολύ μεγάλης  ηλικίας   8-10 χρόνων και  μας εγκαταλείπουν  όταν τους "αγαπήσει ο Θεός"

Όμως πρώτα από όλα ήθελα να βρίσκομαι όσο πιο συχνά γινόταν κοντά στο Καημένο το Μελιτάκι  μου που  ήταν τόσο στεναχωρημένο με την  μοναξιά 2 μηνών  και μάλιστα δεμένο από τον φόβο κάποιων  ανώμαλων που ρίχνουν φόλα μέσα σε αυλές!!!

Όταν  πια επιστρέψαμε , με  μεγάλη ανακούφιση εκ μέρους μου και μεγάλη  δυσανασχέτηση  από την υπόλοιπη οικογένεια, άρχισε "ο χορός της ντομάτας" και άλλων χειμωνιάτικων προμηθειών, αλλά εγώ ήμουν στο στοιχείο μου και  πήρα τα πάνω μου!!!                        
                            ****************************
    Ανάμεσα στις δουλειές του σπιτιού έριχνα και μερικές πινελιές   ζωγραφικής  ντεκουπάζ κλπ και προσπαθούσα να μπω στο κλίμα της  δημιουργίας της, "ΡΟΖ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ" να αποτελειώσω τον στολισμό του δωματίου της Αλκηστης  και να κατασκευάσω  νέα διακοσμητικά για το δωμάτιο της μπεμπούλας .
   Ετσι λοιπόν σας προδιαθέτω για τι  θα  βλέπετε  στις επόμενες  αναρτήσεις  μου....το 95%  σε όλους τους τόνους του ΡΟΖ μέχρι και τα σεντόνια μας έγιναν ροζ!!!

 Αυταααααααααααα !!!  και όποιος θα μου έλεγε ότι  στο μπλοκοσπιτάκι μου θα φιλοξενούσα σεντόνια, κότες και κοτόπουλα το λιγότερο που θα σκεπτόμουν ήταν "ο άνθρωπος δεν πάει καλά"""αλλά μάλλον συμβαίνει το αντίθετο!!!! Φιλάκια και σε λίγο πάλι εδώ!!!